Hoe de zakelijke identiteit ons ziek maakt

‘Voel de energie van dit rollenspel’, riep ik uit.

Bijna in wanhoop.

Ik was zojuist, weer, getuige geweest van de standaard-modus waarin werknemers bij bedrijven staan zodra ze met elkaar gaan communiceren.

Alsof ze zichzelf thuislaten.

En overschakelen op één of andere robot.

‘Wat voel je?’, vroeg ik.

‘Koud, afstandelijk’, zei een (vrouwelijke) deelnemer.

Inderdaad, het straalt ervan af. Het is zo duidelijk.

De standaard stand van communiceren in veel organisaties is koud en afstandelijk, we noemen dat dan zakelijk.

Wij begeleiden vaak mensen die ziek zijn geworden van hun werk en in een burn-out belanden.

Wat hebben deze twee bovenstaande zaken met elkaar te maken?

Het is: Gebrek aan medemenselijkheid, warmte, echte interesse.

Eigenlijk is dat helemaal niet zo moeilijk.

Want als de deelnemers daarna het rollenspel nog een keer doen, komt de ‘normale’ mens tevoorschijn en is er opeens wel een leuk gesprek, met verbinding en echte aandacht.

Ik heb dat nu al zo vaak gezien, dat ik niet meer het idee heb dat dit veroorzaakt wordt door mijn begeleiding.

Nee, mensen hebben deze vaardigheid van nature al.

Anders kun je niet 10 minuten na het ‘koude’ gesprek opeens een ‘warm/normaal’ gesprek hebben.

Ik ben ervan overtuigd dat deze vaardigheid om het leuk te hebben met elkaar met respect voor iedereen, gewoon in de mens zit ingebakken.

De meeste mensen deugen, zogezegd.

We zijn echter in bedrijven zo geïndoctrineerd geraakt met verhalen over winst maken, productiviteit, managen van medewerkers, targets etc etc. , dat we ons on-menselijk en dus on-natuurlijk zijn gaan gedragen.

Alsof andere mensen honden zijn die je een opdracht moet geven.

Of soldaten die orders moeten volgen.

Wat een flauwekul.

Zo zijn we helemaal niet en we voelen ons er ook niet gelukkig bij.

Ook de managers voelen zich niet blij; ze lopen natuurlijk aldoor tegen weerstand aan.

Dus dit is een oproep om weer normaal te gaan doen tegen elkaar in bedrijven.

Gewoon zoals we ook privé (raar begrip) met een vriend zouden praten.

Dat scheelt een hoop burn-outs en ziekteverzuim.